ရူးသြပ္နည္း တမ်ိဳးႏွင့္ ရူးသြပ္သည္ဟုပဲ ဆိုဆို၊ သာမန္မဟုတ္ဖူးပဲ ေျပာေျပာ၊ လူေတြ၏ လက္မွတ္မ်ား ႏွင့္ သူတို႕၏ လက္ေရးမ်ားကို စိတ္ဝင္စားတတ္သူ တေယာက္အဖို႕ ထိုလက္မွတ္ေတြ၊ လက္ေရးေတြကို ၾကည့္ကာ သူတို႕၏ စိတ္ေနသေဘာထားကို ခန္႕မွန္းၾကည့္ျခင္း၊ သူတို႕၏ ဓေလ့စရိုက္မ်ားကို တြက္ဆ ခ်ိန္ထိုးၾကည့္ျခင္း အလုပ္ကို စိတ္ပါဝင္စားစြာ ေလ့လာေနမိသည္မွာ ႏွစ္ကာလ အားျဖင့္ အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီ ျဖစ္သည္။ လူတေယာက္၏ လက္ေရး လက္သား စာလံုး အဆြဲအငင္ အျဖတ္ အေတာက္တို႕သည္ တဦးႏွင့္ တဦး အေတာ္ပင္ ကြဲျပား ျခားနားၾကေပသည္။ ၿပီးေတာ့ သူတို႕ ၏ လက္မွတ္မ်ား… တဦး ႏွင့္တဦး ဘယ္နည္းႏွင့္မွ် မတူညီၾကေသာ၊ အမည္နာမခ်င္းပင္ တူညီပါေစအံုး၊ အဆြဲ အငင္ အေတြ႕အဝိုက္ အနည္းနည္း အဖံုဖံု ကြဲျပားေနၾကေသာ လက္မွတ္မ်ားကို ၾကည့္ကာ သူတို႕၏ အေၾကာင္းကို ေလ့လာခန္႕မွန္းရသည္မွာလဲ အႏုပညာ တရပ္ဟု ဆိုႏိုင္ေအာင္ပင္ အလြန္ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းလွပါသည္။ သို႕ေသာ္…
မွတ္မွတ္ရရ ထိုလက္မွတ္ကေလးကို စေတြ႕ခဲ့သည္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ တႏွစ္ေက်ာ္ ကာလက ျဖစ္သည္။ လုပ္ငန္းသေဘာ သဘာဝအရ ေဆာက္လုပ္ေရးဆိုင္ရာ လုပ္ငန္း ဝန္ေဆာင္မႈေပးေသာ အဖြဲ႕အစည္းၾကီး တခုကို စာရင္းအင္းဆိုင္ရာမ်ားကို စစ္ေဆးရန္ သြားေရာက္ခဲ့ရပါသည္။ အထပ္ထပ္ပံုထားေသာ ဖိုင္တြဲမ်ားၾကားတြင္ ေခါင္းျမဳပ္ထားရင္း ကိန္းဂဏန္းမ်ားကို စစ္ေဆးလိုက္ ၊ တြက္ခ်က္လိုက္၊ လိုအပ္ေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို ေမးျမန္းလိုက္၊ အေျဖမ်ားကို မွတ္သားလိုက္ လုပ္ေနရင္း မ်က္လံုးတို႕သည္ တေနရာမွာ စကၠန္႕ အေတာ္ၾကာ ရပ္တန္႕သြားၾကပါသည္။
လက္မွတ္ကေလး တခု… သာမန္အားျဖင့္ သိပ္ထူးျခားသည္ဟု မဆိုသာေသာ လက္မွတ္တခု ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ထိုလက္မွတ္ကေလးသည္ အစြမ္းသတၱိ တမ်ိဳး ရွိေနသလိုလို၊ အရွိန္အဝါ တခုခု ရွိေနသလို သူ႕အား ရစ္ပတ္ ဆြဲေဆာင္ေနပါသည္။ ထိုလက္မွတ္ေလးအား ဘယ္ေနရာမွာေတြ႕ေတြ႕ မေမ့ႏိုင္ေတာ့သည္အထိ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ မ်က္ေတာင္မခတ္ စိုက္ၾကည့္ေနမိပါသည္။ ေနာက္ထပ္ စစ္ေဆးရန္ က်န္ရွိေနေသးေသာ ဖိုင္တြဲမ်ားကို ခပ္သြက္သြက္ လွန္ေလွာၾကည့္လိုက္ေသာအခါတြင္လည္း အလားတူ လက္မွတ္ကေလးေပါင္း မ်ားစြာကို ထပ္ေတြ႕ရပါသည္…။ သူ ရင္ေတြ တထိတ္ထိတ္ ခုန္လာသလိုေတာင္ ခံစားလိုက္ရသည္ ဟု ထင္ပါသည္…။ တကယ္ေတာ့ သာမန္ လက္မွတ္ကေလးတခု ျဖစ္ပါသည္။ နာမည္စာလံုးေလးတခုကို ရိုးသားရွင္းလင္းစြာ ဆြဲငင္ထားေသာ ဤလက္မွတ္ကေလး ပိုင္ရွင္မွာ မိန္းကေလးတေယာက္သာ ျဖစ္ရမည္ဟု ဘာေၾကာင့္ ေသခ်ာေနမွန္း သူ စဥ္းစား၍ မရခဲ့ပါ။ တကယ္ေတာ့ ဤ နာမည္စာလံုးမ်ိဳး ေယာက်ၤားေလးတေယာက္တြင္လည္း ရွိႏိုင္သည္ပဲ…။ သို႕ေသာ္.. ေသခ်ာသည္… ထိုလက္မွတ္ကေလး ပိုင္ရွင္မွာ မိန္းကေလးတေယာက္သာ ျဖစ္ရမည္။
ထူးထူးျခားျခားေျပာရလွ်င္ သူမ ေရးထိုးထားေသာ လက္မွတ္ကေလးမ်ားသည္ တခုႏွင့္တခု အဆြဲအငင္၊ အရြယ္အစား၊ အတိုင္းအတာ၊ ေစာင္းပံု ေစာင္းနည္း လံုးဝ မကြာျခား မကြဲျပားေနပဲ တံဆိပ္တုံး တခုျဖင့္ ထုႏွိပ္ထားသလို ညီညြတ္ တိက်ေနၾကျခင္းပင္…။ ေသခ်ာခ်င္ေသာစိတ္ျဖင့္ စာရြက္ ခပ္ပါးပါးတခုတြင္ ေရးထိုးထားေသာ လက္မွတ္ေလးကို ကိုင္ကာ အျခား စာရြက္မ်ားေပၚတြင္ လိုက္ထပ္ၾကည့္မိပါေသးသည္။ နဲနဲေလးမွ် မလြဲေအာင္ တေသြမတိမ္း ထပ္တူညီပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ လက္မွတ္ကေလး ပိုင္ရွင္ မိန္းကေလးသည္ စိတ္ဓါတ္ တည္ျငိမ္ ရင့္က်က္ေသာ၊ အရာရာကို တိက် ျပတ္သားစြာ ဆံုးျဖတ္တတ္ေသာ၊ အမွားအယြင္း အတိမ္းအေစာင္းျဖစ္ျခင္းကို နဲနဲမွ မလိုလားေသာ၊ ထက္ျမက္၍ ဥာဏ္ပညာ ရွိေသာ၊ ေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ္လည္း ခိုင္မာေသာ အမူအက်င့္ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖြယ္ရွိေသာ မိန္းကေလးတေယာက္ ျဖစ္ရမည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါသည္။ ေနာက္ဖိုင္တြဲတတြဲတြင္မူ ထိုလက္မွတ္ကေလး အေပၚတြင္ မင္အနက္ေရာင္ျဖင့္ ေရးသားထားေသာ သပ္ရပ္တိက် လွပေသာ လက္ေရးစာလံုးေလးမ်ားကို ေတြ႕ရျပန္ပါသည္။ ခပ္သြက္သြက္၊ ခပ္ေသာ့ေသာ့ ေရးထားျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း အရြယ္အစား ညီညာ သပ္ရပ္ၿပီး လွပေသာ စြဲလမ္းဖြယ္ရာ လက္ေရးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
အေတြးစိတ္ကူးထဲတြင္ ထိုမိန္းကေလးကို လူကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ျမင္ခ်င္စိတ္မ်ား၊ ခင္မင္ရင္းႏွီး လိုစိတ္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္လာၾကသည္။ သို႕ေသာ္ ဝမ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းသည္မွာ ထိုေန႕သည္ သူ႕အတြက္ ဤရံုးတြင္ ေနာက္ဆံုး စာရင္းစစ္ရေသာေန႕ ျဖစ္ေနျခင္းပင္။ ညေန ရံုးဆင္းခ်ိန္တြင္ အလွ်ိဳအလွ်ိဳ ရံုးဆင္းသြားၾကေသာသူမ်ားထဲတြင္ ေမွ်ာ္လင့္ေနသူ တေယာက္ကို ေတြ႕လို ေတြ႕ျငား မ်က္ေစ့ကစားကာ ရွာၾကည့္ေနမိပါေသးသည္။ သို႕ေသာ္ အေရွ႕ေလွခါး၊ အေနာက္ေလွခါးမ်ား၊ ဓါတ္ေလွခါးမ်ားျဖင့္ အလြန္မ်ားျပား ၾကီးမားလွေသာ ရံုးၾကီးထဲတြင္ တခါမွ မသိဖူးသူ တေယာက္ကို ရွာႏိုင္ဖို႕မွာ လြန္စြာမွ ခက္ခဲလွေၾကာင္း သူ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ပါသည္…။
******
ထိုလက္မွတ္ကေလးကို စြဲလမ္းစိတ္ႏွင့္ လက္မွတ္ပိုင္ရွင္ေလးကို ေတြ႕ျမင္ခ်င္စိတ္တို႕ျဖင့္ လေပါင္းမ်ားစြာ ကုန္လြန္လာအၿပီးမွာ ထိုရံုးကို ေနာက္တၾကိမ္ စာရင္းစစ္သြားရန္ အေၾကာင္းဖန္လာပါသည္။ ထိုသတင္းကို ၾကားရေသာေန႕က သူ ဝမ္းသာေပ်ာ္ရႊင္စိတ္တို႕ျဖင့္ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္ေနခဲ့ပါသည္။ သည္တၾကိမ္ေတာ့ျဖင့္ ရသည့္အခြင့္အေရးကို အသံုးခ်ကာ ေတြ႕လိုေသာသူကို မေတြ႕ ေတြ႕ေအာင္ အားထုတ္ရွာေဖြမည္ဟု စဥ္းစားေနမိပါသည္။ သည္တပါတ္ စေန တနဂၤေႏြ ပိတ္ရက္ ႏွစ္ရက္အၿပီး တနလၤာေန႕ဆိုလွ်င္ ထိုရံုးကို သူ သြားရေတာ့မည္။ တႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့ရေသာ သူ႕အေတြးစိတ္ကူးမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖၚႏိုင္ေတာ့မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့သည္။
အို… လက္မွတ္ကေလးတခုက လူကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္လွခ်ည့္…။
စေနေန႕မနက္က ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ အိပ္ရာက အေစာၾကီး ႏိုးေနသည္။ အိမ္ရွင္း၊ အဝတ္ေလွ်ာ္ မီးပူတိုက္၊ ၿပီးေတာ့ ဆံပင္သြားညွပ္ကာ ေရခ်ိဳး ေခါင္းေလွ်ာ္…။ ညေနပိုင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ေနာက္တေန႕ ROM (Registry of Marriage) မွာ လက္ထပ္လက္မွတ္ ေရးထိုးရန္ရွိသျဖင့္ သူ႕ဘက္မွ အသိ သက္ေသအျဖစ္ လက္မွတ္ထိုးေပးရန္ ေျပာလာသည္။ သူငယ္ခ်င္းကို အိုေက ဟုေျပာလိုက္ရင္း တဆက္တည္းမွာပင္ (မဆီမဆိုင္) ဟိုလက္မွတ္ကေလးကို သတိရသြားျပန္သည္။ အင္း… သိပ္မလိုေတာ့ပါဘူး…။ ဒီေန႕ စေန.. မနက္ျဖန္ တနဂၤေႏြ…။ ၿပီးေတာ့… တနလၤာ ကို သူ႕အလိုလို ေရာက္သြားေပမည္။ ရင္ခုန္စရာ အေတြးစိတ္ကူးတို႕ႏွင့္ ထိုညက ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။
တနဂၤေႏြေန႕ မနက္ေစာေစာ ROM ကို သူ ေရာက္ေတာ့ သတို႕သမီး သတို႕သားေတာင္ မေရာက္ေသး။ သူ ဘာေတြ စိတ္ေစာေနမိပါလိမ့္လို႕ ေတြးကာ အဝင္ဝမွာ ေထာင္ထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကို သြားၾကည့္မိသည္။ စမည့္အခ်ိန္က ကိုးနာရီခြဲ… အခုမွ ကိုးနာရီပဲ ရွိေသးသည္ ဆိုေတာ့ ခဏေတာ့ ေစာင့္ရအံုးမည္ေပါ့…။ သတို႕သမီး နာမည္ကို မ်က္ေစ့အေရာက္မွာ ေနာက္ဆံုးစာလံုးေလးသည္ ဟိုလက္မွတ္ကေလးႏွင့္ စာလံုးခ်င္း တူေနသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ သည္လို နာမည္မ်ိဳး အေတာ္မ်ားပါလားဟု ေတြးေနတုန္းမွာပင္ သတို႕သမီး သတို႕သား ႏွင့္ အတူ အျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း ေရာက္လာၾကပါသည္။ သတို႕သားက သတို႕သမီးကို လက္ဆြဲကာ သူ ထိုင္ေနရာ အနားကို ေလွ်ာက္လာပါသည္။ ၿပီးေတာ့ မိတ္ဆက္ၾက… စကားေတြေျပာၾက… ရယ္ေမာၾက…။ သတို႕သမီးေလးမွာ အသားျဖဴျဖဴ၊ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ရိုးသား ရွင္းလင္း ၾကည္လင္ေသာ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ခ်စ္စဖြယ္။ သူမ၏ ထူးျခားခ်က္မွာ စိန္ပြင့္ေလးမ်ားလို တလက္လက္ေတာက္ပေနေသာ မ်က္လံုးအစံု။ သူမ ႏႈတ္ခမ္းပါးမွ ရယ္ေမာလိုက္တိုင္း အတူတူ လိုက္ရယ္ၾကေသာ ထိုမ်က္လံုးေလးေတြက သတိမထားမိပဲ မေနႏိုင္ေအာင္ စူးရွ ေတာက္ပ ေနၾကသည္ေလ။ လိမ္မာေရးျခားရွိကာ ထက္ျမက္ေသာ မိန္းကေလးတေယာက္ျဖစ္မွာ ေသခ်ာပါသည္။
သည္လိုႏွင့္ တရားသူၾကီးေရာက္လာကာ လက္မွတ္ထိုးရန္ အဆင္သင့္ ေနရာယူၾကသည္။ သတို႕သမီး သတို႕သားႏွင့္ တရားသူၾကီး က မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္၊ သူ က သတို႕သား၏ ညာဖက္ျခမ္းမွာ ေနရာယူရကာ သတို႕သမီးဖက္မွ သက္ေသက သတို႕သမီး၏ ဘယ္ဖက္ျခမ္းတြင္ ေနရာယူရေလသည္။ ေျပာစရာရွိသည္မ်ား ေမးစရာရွိသည္မ်ား ေျပာဆို ေမးျမန္းအျပီးမွာ လက္မွတ္ထိုးၾကရသည္။ ပထမဆံုး သတို႕သား၊ ၿပီးေတာ့ သတို႕သမီး… အမွတ္မထင္ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိေသာ သူ႕မ်က္လံုးေတြ ျပာေဝသြားၾကသည္။
မင္ အနက္ေရာင္ လက္မွတ္ကေလး…။
သူ မ်က္ေစ့မွားျခင္းသာ ျဖစ္ပါေစေတာ့ ဟု စိတ္ထဲမွာ အၾကိမ္ၾကိမ္္ အထပ္ထပ္ ဆုေတာင္းေနမိသည္။ သို႕ေသာ္ သူ႕ဆုေတာင္း မျပည့္ခဲ့ပါ။ လက္မွတ္ထိုးရမည့္အလွည့္မွာ မ်က္ေစ့ ေရွ႕ကို ေရာက္လာေသာ စာခ်ဳပ္ေလးကို ၾကည့္ကာ ေဖါင္တိန္ကိုင္ထားေသာ သူ႕ လက္ေခ်ာင္းေတြ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ လႈပ္ရွား၍မရ ျဖစ္သြားသည္။ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် လြဲမွားစရာ မရွိေသာ မင္အနက္ေရာင္ ထိုလက္မွတ္ကေလး၊ ဘယ္ေနရာမွာ ေတြ႕ေတြ႕ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေတြ႕ေတြ႕ အစဥ္စြဲၿမဲ မွတ္မိေနေသာ ထိုလက္မွတ္ကေလး၊ အခ်ိန္ကာလ အားျဖင့္ တႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ သူ႕ကို ညွိဳ႕ငင္ ဆြဲေဆာင္ထားေသာ ထိုလက္မွတ္ကေလး၊ အဆြဲအငင္၊ အေကြ႕အဝိုက္ နဲနဲမွ အတိမ္းအေစာင္းမရွိ၊ အစဥ္တိက် သပ္ရပ္ေနေသာ ထိုလက္မွတ္ကေလး…။
******
လေပါင္းမ်ားစြာ ေမွ်ာ္လင့္ ရင္ခုန္ေနခဲ့ရေသာ အရာတခုသည္ မ်က္ေတာင္တခတ္ အတြင္းမွာပင္ လွလွပပ ေသေသသပ္သပ္ႏွင့္ တစျခင္းစီ ေၾကမြ ၿပိဳကြဲသြားေလၿပီျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစကာ သူသည္ လူေတြ၏ လက္မွတ္မ်ား လက္ေရးမ်ားကို စြဲစြဲလမ္းလမ္း ၾကည့္ရႈကာ ထိုသူေတြ၏ စိတ္အစဥ္ကို ေတြးျမင္ ခန္႕မွန္းသည့္ အေလ့အက်င့္ကို စြန္႕လႊတ္ရန္ ၾကိဳးစားမိပါေတာ့သည္။ လူတေယာက္၏ အမူအက်င့္ဆိုသည္မွာ ျပင္ဆင္ရန္ အလြန္တရာမွ ခက္ခဲသည္ဟု ဆိုၾကေသာ္လည္း သူ႕ဘဝထဲမွာ သူ လိုခ်င္ မက္ေမာခဲ့ေသာ၊ သူ စြဲလမ္း ေတာင့္တခဲ့ေသာ အရာတခုကို ရုတ္တရက္ လက္လႊတ္ ဆံုးရႈံးလိုက္ရေသာေၾကာင့္ေပလား မသိ… ၄င္း အမူအက်င့္ကို မ်ားမၾကာမီ ကာလအတြင္း၌ပင္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ စြန္႕လႊတ္၍ ရသြားႏိုင္လိမ့္မည္ဟု သူ ေသေသခ်ာခ်ာ ယံုၾကည္ေနမိပါသည္။
******
မွတ္မွတ္ရရ ထိုလက္မွတ္ကေလးကို စေတြ႕ခဲ့သည္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ တႏွစ္ေက်ာ္ ကာလက ျဖစ္သည္။ လုပ္ငန္းသေဘာ သဘာဝအရ ေဆာက္လုပ္ေရးဆိုင္ရာ လုပ္ငန္း ဝန္ေဆာင္မႈေပးေသာ အဖြဲ႕အစည္းၾကီး တခုကို စာရင္းအင္းဆိုင္ရာမ်ားကို စစ္ေဆးရန္ သြားေရာက္ခဲ့ရပါသည္။ အထပ္ထပ္ပံုထားေသာ ဖိုင္တြဲမ်ားၾကားတြင္ ေခါင္းျမဳပ္ထားရင္း ကိန္းဂဏန္းမ်ားကို စစ္ေဆးလိုက္ ၊ တြက္ခ်က္လိုက္၊ လိုအပ္ေသာ ေမးခြန္းမ်ားကို ေမးျမန္းလိုက္၊ အေျဖမ်ားကို မွတ္သားလိုက္ လုပ္ေနရင္း မ်က္လံုးတို႕သည္ တေနရာမွာ စကၠန္႕ အေတာ္ၾကာ ရပ္တန္႕သြားၾကပါသည္။
လက္မွတ္ကေလး တခု… သာမန္အားျဖင့္ သိပ္ထူးျခားသည္ဟု မဆိုသာေသာ လက္မွတ္တခု ျဖစ္ေသာ္လည္း ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ ထိုလက္မွတ္ကေလးသည္ အစြမ္းသတၱိ တမ်ိဳး ရွိေနသလိုလို၊ အရွိန္အဝါ တခုခု ရွိေနသလို သူ႕အား ရစ္ပတ္ ဆြဲေဆာင္ေနပါသည္။ ထိုလက္မွတ္ေလးအား ဘယ္ေနရာမွာေတြ႕ေတြ႕ မေမ့ႏိုင္ေတာ့သည္အထိ အခ်ိန္အေတာ္ၾကာ မ်က္ေတာင္မခတ္ စိုက္ၾကည့္ေနမိပါသည္။ ေနာက္ထပ္ စစ္ေဆးရန္ က်န္ရွိေနေသးေသာ ဖိုင္တြဲမ်ားကို ခပ္သြက္သြက္ လွန္ေလွာၾကည့္လိုက္ေသာအခါတြင္လည္း အလားတူ လက္မွတ္ကေလးေပါင္း မ်ားစြာကို ထပ္ေတြ႕ရပါသည္…။ သူ ရင္ေတြ တထိတ္ထိတ္ ခုန္လာသလိုေတာင္ ခံစားလိုက္ရသည္ ဟု ထင္ပါသည္…။ တကယ္ေတာ့ သာမန္ လက္မွတ္ကေလးတခု ျဖစ္ပါသည္။ နာမည္စာလံုးေလးတခုကို ရိုးသားရွင္းလင္းစြာ ဆြဲငင္ထားေသာ ဤလက္မွတ္ကေလး ပိုင္ရွင္မွာ မိန္းကေလးတေယာက္သာ ျဖစ္ရမည္ဟု ဘာေၾကာင့္ ေသခ်ာေနမွန္း သူ စဥ္းစား၍ မရခဲ့ပါ။ တကယ္ေတာ့ ဤ နာမည္စာလံုးမ်ိဳး ေယာက်ၤားေလးတေယာက္တြင္လည္း ရွိႏိုင္သည္ပဲ…။ သို႕ေသာ္.. ေသခ်ာသည္… ထိုလက္မွတ္ကေလး ပိုင္ရွင္မွာ မိန္းကေလးတေယာက္သာ ျဖစ္ရမည္။
ထူးထူးျခားျခားေျပာရလွ်င္ သူမ ေရးထိုးထားေသာ လက္မွတ္ကေလးမ်ားသည္ တခုႏွင့္တခု အဆြဲအငင္၊ အရြယ္အစား၊ အတိုင္းအတာ၊ ေစာင္းပံု ေစာင္းနည္း လံုးဝ မကြာျခား မကြဲျပားေနပဲ တံဆိပ္တုံး တခုျဖင့္ ထုႏွိပ္ထားသလို ညီညြတ္ တိက်ေနၾကျခင္းပင္…။ ေသခ်ာခ်င္ေသာစိတ္ျဖင့္ စာရြက္ ခပ္ပါးပါးတခုတြင္ ေရးထိုးထားေသာ လက္မွတ္ေလးကို ကိုင္ကာ အျခား စာရြက္မ်ားေပၚတြင္ လိုက္ထပ္ၾကည့္မိပါေသးသည္။ နဲနဲေလးမွ် မလြဲေအာင္ တေသြမတိမ္း ထပ္တူညီပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ လက္မွတ္ကေလး ပိုင္ရွင္ မိန္းကေလးသည္ စိတ္ဓါတ္ တည္ျငိမ္ ရင့္က်က္ေသာ၊ အရာရာကို တိက် ျပတ္သားစြာ ဆံုးျဖတ္တတ္ေသာ၊ အမွားအယြင္း အတိမ္းအေစာင္းျဖစ္ျခင္းကို နဲနဲမွ မလိုလားေသာ၊ ထက္ျမက္၍ ဥာဏ္ပညာ ရွိေသာ၊ ေပ်ာ့ေျပာင္းေသာ္လည္း ခိုင္မာေသာ အမူအက်င့္ကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ဖြယ္ရွိေသာ မိန္းကေလးတေယာက္ ျဖစ္ရမည္ဟု ေကာက္ခ်က္ခ်မိပါသည္။ ေနာက္ဖိုင္တြဲတတြဲတြင္မူ ထိုလက္မွတ္ကေလး အေပၚတြင္ မင္အနက္ေရာင္ျဖင့္ ေရးသားထားေသာ သပ္ရပ္တိက် လွပေသာ လက္ေရးစာလံုးေလးမ်ားကို ေတြ႕ရျပန္ပါသည္။ ခပ္သြက္သြက္၊ ခပ္ေသာ့ေသာ့ ေရးထားျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း အရြယ္အစား ညီညာ သပ္ရပ္ၿပီး လွပေသာ စြဲလမ္းဖြယ္ရာ လက္ေရးမ်ား ျဖစ္ပါသည္။
အေတြးစိတ္ကူးထဲတြင္ ထိုမိန္းကေလးကို လူကိုယ္တိုင္ ေတြ႕ျမင္ခ်င္စိတ္မ်ား၊ ခင္မင္ရင္းႏွီး လိုစိတ္မ်ားျဖင့္ ျပည့္ႏွက္လာၾကသည္။ သို႕ေသာ္ ဝမ္းနည္းဖြယ္ေကာင္းသည္မွာ ထိုေန႕သည္ သူ႕အတြက္ ဤရံုးတြင္ ေနာက္ဆံုး စာရင္းစစ္ရေသာေန႕ ျဖစ္ေနျခင္းပင္။ ညေန ရံုးဆင္းခ်ိန္တြင္ အလွ်ိဳအလွ်ိဳ ရံုးဆင္းသြားၾကေသာသူမ်ားထဲတြင္ ေမွ်ာ္လင့္ေနသူ တေယာက္ကို ေတြ႕လို ေတြ႕ျငား မ်က္ေစ့ကစားကာ ရွာၾကည့္ေနမိပါေသးသည္။ သို႕ေသာ္ အေရွ႕ေလွခါး၊ အေနာက္ေလွခါးမ်ား၊ ဓါတ္ေလွခါးမ်ားျဖင့္ အလြန္မ်ားျပား ၾကီးမားလွေသာ ရံုးၾကီးထဲတြင္ တခါမွ မသိဖူးသူ တေယာက္ကို ရွာႏိုင္ဖို႕မွာ လြန္စြာမွ ခက္ခဲလွေၾကာင္း သူ ေကာင္းေကာင္းနားလည္ပါသည္…။
******
ထိုလက္မွတ္ကေလးကို စြဲလမ္းစိတ္ႏွင့္ လက္မွတ္ပိုင္ရွင္ေလးကို ေတြ႕ျမင္ခ်င္စိတ္တို႕ျဖင့္ လေပါင္းမ်ားစြာ ကုန္လြန္လာအၿပီးမွာ ထိုရံုးကို ေနာက္တၾကိမ္ စာရင္းစစ္သြားရန္ အေၾကာင္းဖန္လာပါသည္။ ထိုသတင္းကို ၾကားရေသာေန႕က သူ ဝမ္းသာေပ်ာ္ရႊင္စိတ္တို႕ျဖင့္ ေျခမကိုင္မိ လက္မကိုင္မိ ျဖစ္ေနခဲ့ပါသည္။ သည္တၾကိမ္ေတာ့ျဖင့္ ရသည့္အခြင့္အေရးကို အသံုးခ်ကာ ေတြ႕လိုေသာသူကို မေတြ႕ ေတြ႕ေအာင္ အားထုတ္ရွာေဖြမည္ဟု စဥ္းစားေနမိပါသည္။ သည္တပါတ္ စေန တနဂၤေႏြ ပိတ္ရက္ ႏွစ္ရက္အၿပီး တနလၤာေန႕ဆိုလွ်င္ ထိုရံုးကို သူ သြားရေတာ့မည္။ တႏွစ္ေက်ာ္ၾကာ ေမွ်ာ္လင့္ေနခဲ့ရေသာ သူ႕အေတြးစိတ္ကူးမ်ားကို အေကာင္အထည္ေဖၚႏိုင္ေတာ့မည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူ စိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့သည္။
အို… လက္မွတ္ကေလးတခုက လူကို ဆြဲေဆာင္ႏိုင္လွခ်ည့္…။
စေနေန႕မနက္က ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိ၊ အိပ္ရာက အေစာၾကီး ႏိုးေနသည္။ အိမ္ရွင္း၊ အဝတ္ေလွ်ာ္ မီးပူတိုက္၊ ၿပီးေတာ့ ဆံပင္သြားညွပ္ကာ ေရခ်ိဳး ေခါင္းေလွ်ာ္…။ ညေနပိုင္းမွာ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္က ေနာက္တေန႕ ROM (Registry of Marriage) မွာ လက္ထပ္လက္မွတ္ ေရးထိုးရန္ရွိသျဖင့္ သူ႕ဘက္မွ အသိ သက္ေသအျဖစ္ လက္မွတ္ထိုးေပးရန္ ေျပာလာသည္။ သူငယ္ခ်င္းကို အိုေက ဟုေျပာလိုက္ရင္း တဆက္တည္းမွာပင္ (မဆီမဆိုင္) ဟိုလက္မွတ္ကေလးကို သတိရသြားျပန္သည္။ အင္း… သိပ္မလိုေတာ့ပါဘူး…။ ဒီေန႕ စေန.. မနက္ျဖန္ တနဂၤေႏြ…။ ၿပီးေတာ့… တနလၤာ ကို သူ႕အလိုလို ေရာက္သြားေပမည္။ ရင္ခုန္စရာ အေတြးစိတ္ကူးတို႕ႏွင့္ ထိုညက ႏွစ္ႏွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့သည္။
တနဂၤေႏြေန႕ မနက္ေစာေစာ ROM ကို သူ ေရာက္ေတာ့ သတို႕သမီး သတို႕သားေတာင္ မေရာက္ေသး။ သူ ဘာေတြ စိတ္ေစာေနမိပါလိမ့္လို႕ ေတြးကာ အဝင္ဝမွာ ေထာင္ထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္ကို သြားၾကည့္မိသည္။ စမည့္အခ်ိန္က ကိုးနာရီခြဲ… အခုမွ ကိုးနာရီပဲ ရွိေသးသည္ ဆိုေတာ့ ခဏေတာ့ ေစာင့္ရအံုးမည္ေပါ့…။ သတို႕သမီး နာမည္ကို မ်က္ေစ့အေရာက္မွာ ေနာက္ဆံုးစာလံုးေလးသည္ ဟိုလက္မွတ္ကေလးႏွင့္ စာလံုးခ်င္း တူေနသည္ကို ေတြ႕ရပါသည္။ သည္လို နာမည္မ်ိဳး အေတာ္မ်ားပါလားဟု ေတြးေနတုန္းမွာပင္ သတို႕သမီး သတို႕သား ႏွင့္ အတူ အျခားသူငယ္ခ်င္းမ်ားလည္း ေရာက္လာၾကပါသည္။ သတို႕သားက သတို႕သမီးကို လက္ဆြဲကာ သူ ထိုင္ေနရာ အနားကို ေလွ်ာက္လာပါသည္။ ၿပီးေတာ့ မိတ္ဆက္ၾက… စကားေတြေျပာၾက… ရယ္ေမာၾက…။ သတို႕သမီးေလးမွာ အသားျဖဴျဖဴ၊ အရပ္ျမင့္ျမင့္ ရိုးသား ရွင္းလင္း ၾကည္လင္ေသာ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ ခ်စ္စဖြယ္။ သူမ၏ ထူးျခားခ်က္မွာ စိန္ပြင့္ေလးမ်ားလို တလက္လက္ေတာက္ပေနေသာ မ်က္လံုးအစံု။ သူမ ႏႈတ္ခမ္းပါးမွ ရယ္ေမာလိုက္တိုင္း အတူတူ လိုက္ရယ္ၾကေသာ ထိုမ်က္လံုးေလးေတြက သတိမထားမိပဲ မေနႏိုင္ေအာင္ စူးရွ ေတာက္ပ ေနၾကသည္ေလ။ လိမ္မာေရးျခားရွိကာ ထက္ျမက္ေသာ မိန္းကေလးတေယာက္ျဖစ္မွာ ေသခ်ာပါသည္။
သည္လိုႏွင့္ တရားသူၾကီးေရာက္လာကာ လက္မွတ္ထိုးရန္ အဆင္သင့္ ေနရာယူၾကသည္။ သတို႕သမီး သတို႕သားႏွင့္ တရားသူၾကီး က မ်က္ႏွာျခင္းဆိုင္၊ သူ က သတို႕သား၏ ညာဖက္ျခမ္းမွာ ေနရာယူရကာ သတို႕သမီးဖက္မွ သက္ေသက သတို႕သမီး၏ ဘယ္ဖက္ျခမ္းတြင္ ေနရာယူရေလသည္။ ေျပာစရာရွိသည္မ်ား ေမးစရာရွိသည္မ်ား ေျပာဆို ေမးျမန္းအျပီးမွာ လက္မွတ္ထိုးၾကရသည္။ ပထမဆံုး သတို႕သား၊ ၿပီးေတာ့ သတို႕သမီး… အမွတ္မထင္ လွမ္းၾကည့္လိုက္မိေသာ သူ႕မ်က္လံုးေတြ ျပာေဝသြားၾကသည္။
မင္ အနက္ေရာင္ လက္မွတ္ကေလး…။
သူ မ်က္ေစ့မွားျခင္းသာ ျဖစ္ပါေစေတာ့ ဟု စိတ္ထဲမွာ အၾကိမ္ၾကိမ္္ အထပ္ထပ္ ဆုေတာင္းေနမိသည္။ သို႕ေသာ္ သူ႕ဆုေတာင္း မျပည့္ခဲ့ပါ။ လက္မွတ္ထိုးရမည့္အလွည့္မွာ မ်က္ေစ့ ေရွ႕ကို ေရာက္လာေသာ စာခ်ဳပ္ေလးကို ၾကည့္ကာ ေဖါင္တိန္ကိုင္ထားေသာ သူ႕ လက္ေခ်ာင္းေတြ ေတာ္ေတာ္နဲ႕ လႈပ္ရွား၍မရ ျဖစ္သြားသည္။ မည္သည့္နည္းႏွင့္မွ် လြဲမွားစရာ မရွိေသာ မင္အနက္ေရာင္ ထိုလက္မွတ္ကေလး၊ ဘယ္ေနရာမွာ ေတြ႕ေတြ႕ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ေတြ႕ေတြ႕ အစဥ္စြဲၿမဲ မွတ္မိေနေသာ ထိုလက္မွတ္ကေလး၊ အခ်ိန္ကာလ အားျဖင့္ တႏွစ္ေက်ာ္ၾကာေအာင္ သူ႕ကို ညွိဳ႕ငင္ ဆြဲေဆာင္ထားေသာ ထိုလက္မွတ္ကေလး၊ အဆြဲအငင္၊ အေကြ႕အဝိုက္ နဲနဲမွ အတိမ္းအေစာင္းမရွိ၊ အစဥ္တိက် သပ္ရပ္ေနေသာ ထိုလက္မွတ္ကေလး…။
******
လေပါင္းမ်ားစြာ ေမွ်ာ္လင့္ ရင္ခုန္ေနခဲ့ရေသာ အရာတခုသည္ မ်က္ေတာင္တခတ္ အတြင္းမွာပင္ လွလွပပ ေသေသသပ္သပ္ႏွင့္ တစျခင္းစီ ေၾကမြ ၿပိဳကြဲသြားေလၿပီျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္မွစကာ သူသည္ လူေတြ၏ လက္မွတ္မ်ား လက္ေရးမ်ားကို စြဲစြဲလမ္းလမ္း ၾကည့္ရႈကာ ထိုသူေတြ၏ စိတ္အစဥ္ကို ေတြးျမင္ ခန္႕မွန္းသည့္ အေလ့အက်င့္ကို စြန္႕လႊတ္ရန္ ၾကိဳးစားမိပါေတာ့သည္။ လူတေယာက္၏ အမူအက်င့္ဆိုသည္မွာ ျပင္ဆင္ရန္ အလြန္တရာမွ ခက္ခဲသည္ဟု ဆိုၾကေသာ္လည္း သူ႕ဘဝထဲမွာ သူ လိုခ်င္ မက္ေမာခဲ့ေသာ၊ သူ စြဲလမ္း ေတာင့္တခဲ့ေသာ အရာတခုကို ရုတ္တရက္ လက္လႊတ္ ဆံုးရႈံးလိုက္ရေသာေၾကာင့္ေပလား မသိ… ၄င္း အမူအက်င့္ကို မ်ားမၾကာမီ ကာလအတြင္း၌ပင္ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ စြန္႕လႊတ္၍ ရသြားႏိုင္လိမ့္မည္ဟု သူ ေသေသခ်ာခ်ာ ယံုၾကည္ေနမိပါသည္။