ကြ်န္မ ငယ္ငယ္က တခုခုဆို သူမ်ားကို ေမးျမန္းတဲ့အက်င့္ အလြန္နည္းခဲ့တယ္ ဆိုတာ အခုအခ်ိန္မွာ ျပန္လည္ သံုးသပ္မိလာတယ္။ ေက်ာင္းစာမွာေရာ တျခားကိစၥေတြမွာပါ မသိတာ မရွင္းတာ နားမလည္တာမ်ား ရွိခဲ့ရင္ တေယာက္တည္းပဲ စဥ္းစား ေတြးေတာေနတတ္တာ မ်ားတယ္။ အေျဖရတာ မရတာ အပထား ေတြးတာေတာ့ ေတြးေနတာပဲ… ေတြးေနရင္းနဲ႔ အေျဖရတဲ့အခါလည္းရွိသလို မရတဲ့အခါေတြမွာလည္း အဲလို မရတဲ့အတိုင္းပဲ ထားတယ္…။ သူမ်ားကို သြားမေမးတတ္ဘူး…။ ေက်ာင္းတက္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာလည္း စာမရွင္းလို႔ ဆိုျပီး ဆရာ၊ ဆရာမေတြ အနား တကပ္ကပ္နဲ႔ စာလိုက္ေမးတဲ့သူေတြထဲ ကြ်န္မ မပါဘူး။ သိသာ မသိ၊ တတ္သာ မတတ္တယ္ လူကေတာ့ ခပ္တည္တည္ပဲ… ကြ်န္မ အက်င့္က အဲဒီလိုမ်ိဳး…။
ကြ်န္မ ငယ္ငယ္က စာလည္း ေတာ္ေတာ္ဖတ္တယ္။ ေက်ာင္းစာကို ေျပာတာ မဟုတ္ဖူးေနာ္.. အျပင္စာေတြ ေျပာတာ…။ ဖတ္ရင္းနဲ႔ စာထဲမွာ နားမလည္တာရွိရင္ ဒီတိုင္းပဲ ထားတယ္ မေမးဘူး။ တေယာက္တည္း ေတြးၾကည့္တယ္.. နားမလည္ဘူးေနာ္… ဆက္ေတြးတယ္… ဘယ္သူ႔မွ သြားမေမးဘူး…။ တေယာက္ေယာက္ကို ဖြင့္ေမးလိုက္ရမွာကို အင္မတန္ ၀န္ေလးတတ္တာ…။ အဲဒီအက်င့္ေၾကာင့္ အခုလို မလိုလားအပ္တဲ့ ပုစၧာေတြ ေပၚလာျပီး ေခါင္းေျခာက္ခဲ့ရတယ္…။ ၾကည့္ပါအံုး… သိပ္ရယ္စရာေကာင္းတာေတြ…
*****
ကြ်န္မ ၄ တန္းႏွစ္က ဖတ္ျဖစ္တဲ့ ၀တၳဳစာအုပ္တအုပ္မွာ ဒီလို ေရးထားတယ္။ (အဲဒီစာအုပ္ေလး ကြ်န္မဆီမွာ အခုထိ ရွိေနပါေသးတယ္… စာအုပ္နာမည္ေတာ့ မေျပာေတာ့ဘူးေနာ္..)
“ေခ်ာ္ျပဳက်မေနာ္ မေရႊစု” တဲ့…။
အဲဒီစာေၾကာင္းကို ကြ်န္မ အခါခါ ရြတ္ၾကည့္တယ္။ ေခ်ာ္ျပဳ ကို သပ္သပ္… က်မ (ကြ်န္မလို႔ အသံထြက္တယ္) ေနာ္ ကို သပ္သပ္ အသံထြက္ၾကည့္တယ္။ ေခ်ာ္ျပဳ ဆိုတာ ဘာပါလိမ့္… ကြ်န္မ ေနာ္ ဆိုတာ ဘာပါလိမ့္… အဲဒီစကားလံုးေလး ငါးလံုးတြဲဟာ ဘာကို ဆိုလိုပါလိမ့္လို႔ ေတာ္ေတာ္နဲ႔ ေတြးလို႔မရဘူး…။ အခ်ိန္ေတြ ၾကာလာေတာ့မွ ဒါဟာ ေခ်ာ္ ျပဳ (လိမ့္က်) က်အံုးမယ္ေနာ္ လို႔ ေျပာခ်င္တာမွန္း သိလာခဲ့ရတယ္။
အဲဒီစာအုပ္ထဲမွာပဲ အဓိပၸါယ္ ေဖၚမရတဲ့ ေနာက္စကားစု တခုကေတာ့ “ေၾကာင္ရင္သားၾကီးျဖစ္ျဖစ္ အေဖၚေခၚသြားေပါ့” တဲ့…။ ဒီေနရာမွာလည္း ေၾကာင္ရင္သားၾကီး ဆိုတာ ကြ်န္မ ဘယ္လိုမွ ေတြးမရျပန္ဘူး… ေၾကာင္သားၾကီးကို ေျပာခ်င္တာလား… ေၾကာင္ရင္ဆိုတာ လူနာမည္လား… ေၾကာင္ရင္နဲ႔ သားၾကီးကို တြဲဖတ္ျပီး ဘယ္လိုမွ ေရွ႕ဆက္ေတြးလို႔မရတာ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာတဲ့အထိ…။ ေနာက္မွ သြားစရာေနရာတခုအတြက္ တေယာက္တည္း သြားရမွာ ေၾကာင္ရင္… သားၾကီးကို အေဖၚေခၚသြားပါ လို႔ ေျပာခ်င္တာမွန္း သိလာခဲ့ရတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကြ်န္မကိုယ္က ေၾကာင္လြန္းတာပါ…။
အဲဒီအခါမွာ ကြ်န္မ ေကာက္ခ်က္ခ်မိတာ…။ စာေရးတဲ့အခါမွာ စာေၾကာင္း စာလံုး အထားအသို စာစီတဲ့အခါမွာ သူ႔ေနရာနဲ႔သူ စနစ္တက် ျခားသင့္တဲ့စကားလံုးကို ျခားလို႔၊ ကပ္သင့္တဲ့စကားလံုးကို ကပ္လို႔ စီတတ္ဖို႔ အေတာ္ၾကီးကို အေရးၾကီးတာပါလား လို႔…။
*****
ေနာက္တခုကေတာ့ ျမန္မာစာထဲမွာ အဂၤလိပ္စကားလံုးကို ျမန္မာအသံထြက္နဲ႔ ေရာေရးတာ…။ ကြ်န္မတို႔ ေခတ္တုန္းက ငါးတန္းမွ ေအ ဘီ စီ စသင္ၾကရတာ ဆိုေတာ့ အသက္ ဆယ္ႏွစ္ ဆယ့္တစ္ႏွစ္ေလာက္ ေရာက္တဲ့အထိ ကိုယ္သိတဲ့ အဂၤလိပ္စကားလံုး အေရအတြက္က လက္ခ်ိဳးေရတြက္လို႔ ရေအာင္ကို နည္းပါေသးတယ္။
ဒီအခ်ိန္မွာ ကြ်န္မဖတ္ျဖစ္တဲ့ စာတအုပ္မွာ ေရးထားတာ “သူက ကြ်န္ေတာ့ကို ခ်ဲ႕လင္ လာ လုပ္သည္” တဲ့…။ ျပႆနာပဲ… ခ်ဲ႕လင္ ဆိုတာ ဘာၾကီးပါလိမ့္လို႔ ထံုးစံအတိုင္း တေမွ်ာ္တေခၚ စဥ္းစား ေတြးေတာေတာ့တာေပါ့။ သူသူ ငါငါကို ေမးရမွာကလည္း ခက္… ေမးရမယ့္ စကားလံုးၾကီးကလည္း ျမင္တဲ့အတိုင္း တဆိတ္ေတာ့ ရွက္စရာေကာင္းသလိုလည္း ခံစားရျပန္ေသးတယ္…။ အဲလိုနဲ႔ ေနလာလိုက္တာ ႏွစ္အနည္းငယ္ၾကာမွ ဒါ Challenge လုပ္တာကို ဆိုလိုမွန္း သိေတာ့တယ္။ ျဖစ္ပံု… ျဖစ္ပံု…။
ဒီတခါကေတာ့ ပိုရယ္ရတယ္…။ ဖတ္ျဖစ္တဲ့ စာအုပ္တအုပ္ထဲမွာ “ဒစ္ရွင္နာရီ” ဆိုတဲ့စကားလံုးပါတယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ ကြ်န္မက ဒါ ျမန္မာစကား ျမန္မာေ၀ါဟာရတခုလို႔ပဲ ျမင္မိတယ္။ ဒီေတာ့ စဥ္းစားတယ္…။ အဲဒီ ဒစ္ရွင္နာရီဆိုတဲ့ စကားဟာျဖင့္ ကိုယ့္အနီးအနားမွာ ေန႔စဥ္ ေျပာဆို သံုးႏွဳန္းေနက် စကားလံုးေတြ ျဖစ္တဲ့ လက္ပတ္နာရီ၊ စားပြဲတင္နာရီ၊ တိုင္ကပ္နာရီ.. အစရွိတဲ့ နာရီေတြလိုပဲ… နာရီ အမ်ိဳးအစား တခုခု ျဖစ္ရမယ္လို႔ ေတြးျပီး မွတ္ထားလိုက္တယ္။ ဒါတင္ဘယ္ကမလဲ… ေတြးရင္း ေတြးရင္းနဲ႔ ဒစ္ရွင္ဆိုတာ ျမန္မာစကားေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေလာက္၊ နာရီဆိုတာကသာ ျမန္မာစကားျဖစ္တယ္လို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်မိတယ္။ အဲဒီေတာ့ ျပီးေတာ့ ဒစ္ရွင္ ဆိုတဲ့ အဂၤလိပ္စကားလံုးျဖစ္မယ္လို႔ အက်အနမွတ္ယူထားတဲ့အတိုင္း ေနာင္ ကိုယ္ အဂၤလိပ္စာလံုးေတြ သင္ရ က်က္ရတဲ့အခါတိုင္းမွာ ဒစ္ရွင္ ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို မွတ္မွတ္ထင္ထင္ ရွာၾကည့္ေနမိပါေသးတယ္…။
*****
ဒီလိုစာေတြဖတ္ရင္း ေၾကာင္စီစီေတြ ေလွ်ာက္ေတြးရံုပဲလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ နားထဲ ၾကားသမွ် ေတြမွာလည္း နားမလည္ႏိုင္ အဓိပၸါယ္ မေဖၚႏိုင္တာေတြကို ဘယ္သူ႔မွ မေမး မစမ္းပဲ တေယာက္တည္း ထင္ခ်င္သလို ထင္ ျမင္ခ်င္သလိုျမင္ စနစ္မ်ိဳးနဲ႔ စဥ္းစား ေတြးေခၚတတ္ပါေသးတယ္။
ၾကားဖူးၾကမွာေပါ့… ေကာ္နီ ဆိုထားတဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္…။
“ေဟး ေမာင္ေရ.. မွန္မွန္ေျပာ… ေဟး ေမာင္ေရ… မွန္မွန္ေျပာ… အျမဲခ်စ္မွာလား ေမးလိုက္မယ္ မွန္မွန္ေျပာ…” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလးေလ…။ အဲဒီေနရာမွာ ကြ်န္မက ဘယ္လိုၾကားသလဲ ဆုိေတာ့ “ေအးေမာင္ေရ မွန္မွန္ေျပာ… ေအးေမာင္ေရ မွန္မွန္ေျပာ…” လို႔ ၾကားပါတယ္။ ေျပာရရင္ အဲဒီအခ်ိန္က သီခ်င္းေတြထဲ နာမည္ ထည့္ဆိုတာ ေခတ္စားေနတဲ့ အခ်ိန္ပါ။ ေဟမာေန၀င္း သီခ်င္းေလးထဲက အရဲစြန္႔ ေျပာျပပါရေစ… ဆိုတဲ့ ယံုလား သီခ်င္း နာမည္ၾကီးေနခ်ိန္…။
ဒီေတာ့ ကြ်န္မက ေတြးတယ္…။ ဟာ… တယ္ခက္ပါလား… မေကာ္နီရယ္… သီခ်င္းထဲ ထည့္ဆိုစရာ နာမည္ရွားလို႔ ေအးေမာင္ ဆိုတဲ့ မလွမပ နာမည္ၾကီး ထည့္ဆိုရသလား… ျပီးေတာ့ ေအးေမာင္ေရ… ေအးေမာင္ေရ… နဲ႔ ေခၚေနလိုက္တာကလည္း အဆက္မျပတ္…။ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ရုပ္ျမင္သံၾကားမွာ စေနေန႕ည ေတးဂီတ အစီအစဥ္ေတြမွာ ေတြ႔ေတြ႔ေနရတဲ့ ဘယ္ပန္းခ်ီေရးလို႔ မမွီ သီခ်င္းကို ဆိုတဲ့ တိုက္ပံု အျဖဴ ပိုးပုဆိုးနဲ႔ အဆိုေတာ္ တကၠသိုလ္ေအးေမာင္ကို ျမင္ေယာင္မိျပန္တယ္။
အဲဒီေတာ့ ပိုခက္သြားတယ္… ေကာ္နီက အဆိုေတာ္ အခ်င္းခ်င္း ျဖစ္တဲ့ ဒီလူၾကီးကို ေခၚတာပဲ ျဖစ္ရမယ္… ၾကည့္ပါအံုး… သူ႔ ဦးေလးေလာက္ အေဖေလာက္ အရြယ္ၾကီးကို ေအးေမာင္ေရ… ေအးေမာင္ေရ… နဲ႔ ေအာ္ေအာ္ ေခၚျပီး ဆိုေနလိုက္တာ…။ အဲသည္လို ေတြ ေတြးျပီး နားမလည္ႏိုင္ျဖစ္ေနတာ အခ်ိန္ေတြ ေတာ္ေတာ္ၾကာပါတယ္။ ေနာက္မွ ေဟး ေမာင္ေရ လို႔ ဆိုမွန္း သိေတာ့တာ…။ အဲဒီေခတ္တုန္းက အခုလို စာတမ္းထိုး ကာရာအိုေက အေခြေတြ မရွိေသးေတာ့ ကြ်န္မ အဲဒီလို တလြဲေတြ ၾကား တလြဲေတြ ေတြးတတ္တာ မလြန္ပါဘူးေနာ္…။
ေနာက္သီခ်င္းတပုဒ္ကေတာ့…
“တို႔မ်ားလည္း အားက်ပါရဲ႕ မင္းလိုပံုႏွယ္… ေတာင္ပံေလးမ်ား ရႏိုင္ရင္ေတာ့ လိုခ်င္သားကြယ္… ဒါမွ ခ်စ္တဲ့သူရွိရာ မင္းလိုပဲ တို႔လည္း ပ်ံႏိုင္မယ္…” ဆိုတဲ့ ေရဒီယို သီခ်င္းေလး…။ သီခ်င္းေလးက အသံခ်ိဳျပီး လိုက္ဆိုလို႔ေကာင္းတာေၾကာင့္ အဲဒီသီခ်င္း လာတိုင္း ေရဒီယိုနား သြားျပီး နားေထာင္ေလ့ရွိတယ္။
အဲဒီမွာ ကြ်န္မက ဘယ္လိုၾကားသလဲ ဆိုေတာ့ “တို႔မ်ားလည္း အားက်ပါရဲ႕ မင္းလိုပံုႏွယ္… ေတာင္ပံေလးမ်ား ရႏိုင္ရင္ေတာ့ လိုခ်င္သားကြယ္… ဒါမွ ခ်စ္တဲ့သူရွိရာ မီးဖိုထဲ တို႔လည္း ပ်ံႏိုင္မယ္…” လို႔ ၾကားပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကြ်န္မေခါင္းထဲမွာ အေမးသေကၤတေလးေတြ ရစ္၀ဲလို႔ေပါ့…။ ခ်စ္တဲ့သူရွိရာ မီးဖိုထဲ ဆိုေတာ့… ခ်စ္တဲ့သူက ဘာလို႔ မီးဖိုထဲမွာ ေနတာပါလိမ့္… လို႔ စဥ္းစားတယ္။ အင္းေလ… ခ်စ္တဲ့သူက ဟင္းခ်က္ေနတာ ျဖစ္မွာေပါ့… လို႔ အေျဖထြက္ပါတယ္။ သီခ်င္းဆိုတဲ့သူက အေတာင္ပံေလးေတြ လိုခ်င္တာ ခ်စ္သူရွိတဲ့ မီးဖိုထဲကို ပ်ံသန္းသြားခ်င္လို႔ကိုး လို႔ အဓိပၸါယ္ယူျပီး နားလည္ မွတ္သားထားလိုက္ပါတယ္…။ ေနာက္အခ်ိန္ေတြ အေတာ္ၾကာမွ သီခ်င္းစာသား အမွန္ကို သိသြားတာပါ။
*****
မယံုမရွိပါနဲ႔… အဲဒါေတြ အားလံုး အမွန္ေတြခ်ည္းပါပဲ…။ ေျပာရရင္ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ႏိုင္လွပါတယ္။ အခုခ်ိန္အထိလည္း တခုခုဆို ဘယ္သူ႔မွ ဖြင့္ဟ ေမးျမန္းျခင္း မျပဳတတ္ပဲ ေတြးခ်င္ရာ ေတြး၊ ထင္ခ်င္ရာ ထင္၊ ျမင္ခ်င္ရာျမင္ ေနတုန္းပါပဲ…။ အက်င့္တို႔ ဗီဇတို႔ ဆိုတာမ်ိဳးကလည္း အလြယ္တကူ ေဖ်ာက္ဖို႔ ခက္သားဆိုေတာ့ကာ…။
Happy Friday to you all…
မွတ္ခ်က္ - ၂၀၁၃ ဧျပီလ - ရယ္စရာ မဂၢဇင္း တြင္ ေဖၚျပျပီး ျဖစ္သည္။
